Οι τράπεζες, τα κόκκινα δάνεια και η χρεωκοπία του λαού

Του Αλέξανδρου Καπακτσή

Όταν ο ευφυέστατος και πολυμήχανος Γιώργος Παπανδρέου εξήγγειλε τη γενική επίθεση εναντίον του βιοτικού επιπέδου του λαού και την προσφυγή στους προστάτες δανειστές σύσσωμη η αστική τάξη της χώρας στρατεύθηκε στην «εθνική» προσπάθεια. Έβλεπαν ότι το προηγούμενο μοντέλο λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου, που παράγουν οι εργαζόμενοι, εξάντλησε τη δυναμική του και ξεκίνησαν ένα νέο γύρο αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων ώστε να μακροημερεύσουν την κερδοφορία τους, σε νέο πλαίσιο, έστω και αν ήταν αναγκασμένοι να πληρώσουν ακριβά ασφάλιστρα ζωής στους ξένους συμμάχους και εταίρους σε αυτήν την  προσπάθεια.

Σκέφτηκαν ως συνήθως. Δε βαριέσαι, θα πληρώσουν οι κάτω τον λογαριασμό και εμείς από τη χασούρα πάλι κέρδος θα βγάλουμε. Αμ δε! Τα ασφάλιστρα ζωής αποδεικνύονται πολύ ακριβά και καλούνται να πληρώσουν και οι ίδιοι.

Πρόσφατα υπέβαλε την παραίτηση του ο πρόεδρος της τράπεζας Πειραιώς, ο κ. Μ. Σάλλας, και έγινε αποδεκτή ¨εν χορδαίς και οργάνοις» συνοδευόμενη με τους σχετικούς λιβανωτούς. Ο άνθρωπος, που κατεξοχήν εκπροσωπούσε το «ελληνικό όνειρο,¨ υποχωρούσε κατά κράτος μπρος στο αμερικάνικο. Αυτός, που από καθηγητής πανεπιστημίου (εφαρμόζοντας τις γνώσεις του…) έγινε πρόεδρος στην Πειραιώς και από το Δεκέμβριο του 1991 με 200 άτομα προσωπικό και μερίδιο μόλις 0,1% της ελληνικής τραπεζικής αγοράς, έφτασε σε πάνω από 20.000 προσωπικό και μερίδιο αγοράς κοντά στο 30%.  Είναι εποχή που ύαινες βρίσκονται σε πλήρη δράση. Ενδιάμεσοι μεγάλοι σταθμοί, το πάρε δώσε με κάθε οικονομικό και πολιτικό κέντρο της εποχής, το τρομπάρισμα της χρηματιστηριακής φούσκας με το «Σάλλα τσίφτη ανέβασε το δείκτη» που κραύγαζαν οι «επενδυτές» το 1999, οι λοβιτούρες με τα ακίνητα και τις μετοχές που αποκάλυψαν οι δημοσιογράφοι του Ρώυτερς για να γίνει μεγαλομέτοχος της τράπεζας ως την απορρόφηση κοψοχρονιά της Αγροτικής τράπεζας και των κυπριακών τραπεζών στο ελληνικό έδαφος. Τι μεσολάβησε λοιπόν;


Οι τράπεζες, η κορυφή της πυραμίδας του ελληνικού καπιταλισμού έχουν χρεοκοπήσει μαζί του. Τρείς φορές ανακεφαλαιοποιήθηκαν για να σωθούν και ο ελληνικός λαός έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη γι αυτό.[1] 

Παρόλα αυτά, για να σωθούν στην πράξη πρέπει να σωθεί η λειτουργία του ελληνικού καπιταλισμού που βρίσκεται διασωληνομένος στην εντατική. Έφτασαν λοιπόν να κοστίζουν οι μετοχές τους ένα τίποτα. Το διάγραμμα της τιμής των μετοχών τους άνετα μπορεί να παρομοιαστεί με τον καρδιογράφο που καταγράφει τον κλινικό θάνατο του ασθενούς. Και πάνω από το πτώμα, ακόμη και αν έχει λίγη ζωή ακόμη, μαζεύονται οι γύπες. «Επενδυτικά»  funds με ειδικότητα όχι στους νεκρούς για να τα χαρακτηρίσουμε «κοράκια» αλλά στα ψοφίμια, γύπες δηλαδή.



Η Paulson & Co[2], ελέγχει σήμερα περί το 10% του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς  και φέρεται να εκφράζει και τα συμφέροντα άλλων ξένων funds (Alden Group Capital με 6,64%), τα οποία αθροιστικά φτάνουν σε ποσοστό το 20%, το 7,32% του μετοχικού κεφαλαίου της Alpha Bank – σύμφωνα με το συνολικό αριθμό δικαιωμάτων ψήφου, πλην αυτών του ΤΧΣ – και το 9,99% της ΕΥΔΑΠ. Στην ίδια τράπεζα ποσοστό χαμηλότερο του 5% κατέχει το Baupost του κ. Σεθ Κλάρμαν (σημ.: το συγκεκριμένο fund έκανε την πρώτη αγορά κόκκινων δανείων στην Ελλάδα εξαγοράζοντας τα δάνεια της Citigroup που αποχώρησε από τη χώρα). Στην Alpha Bank πρόσφατα έγινε επαφή και με δυο σημαντικά funds, τα Discovery Capital Management και D.Ε. Shaw. Άλλα funds συμμετέχουν με μικρότερα ποσοστά σε Εθνική και Eurobank.[3]

Την περίοδο 2010 – 2015 τέσσερις τράπεζες, οι λεγόμενες συστημικές, καταβρόχθισαν τις υπόλοιπες και συγκέντρωσαν το 95% της αγοράς! Παρόλα αυτά αντί για βασιλιάδες ζήτουλες; Ας δούμε από κοντά το πρόβλημα τους.

Το ενεργητικό των ελληνικών εμπορικών τραπεζικών ομίλων μειώθηκε στην εξαετία 2010-2016 κατά 114 δισεκ. ευρώ.

Οι καταθέσεις από 251.689 εκ. ευρώ έγιναν 147.073 εκ. μια μείωση 104.616 εκ.

  Συσσώρευση ζημιών ύψους 70 δισεκ. ευρώ την εξαετία 2010-2015 για το τραπεζικό σύστημα. Πιο συγκεκριμένα,η λειτουργική κερδοφορία παρόλο που εν μέσω κρίσης διατηρήθηκε σε 31 δισεκ. ευρώ (!)  συνολικά κατά την εξαετία και μειωμένη κατά 38% σε σχέση με την προηγούμενη εξαετία, δεν ήταν αρκετή για να αντισταθμίσει τις προβλέψεις ύψους 101 δισεκ. ευρώ
, που διενήργησαν οι τράπεζες συνολικά κατά την εξαετία 2010-2015 (εκ των οποίων τα 31,910 δισεκ. ευρώ οφείλονταν στο PSI).[4]

Το α’ τρίμηνο του 2016 τα κόκκινα δάνεια έφτασαν στο 45,1% του συνόλου, εκ των οποίων τα καταναλωτικά στο 55,2%, τα επιχειρηματικά στο 44,6% ενώ για τα στεγαστικά στο 42%.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κάτι περισσότερο από 3 εκατομμύρια φάκελοι δανείων είναι μη εξυπηρετούμενα, από ένα συνολικό αριθμό άνω των 9,4 εκατομμυρίων. Ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγάλος αν αναλογιστεί κανείς ότι ο αριθμός των ενεργά απασχολούμενων στην Ελλάδα είναι 3,6 εκατομμύριατο δ’ τρίμηνο του 2015 (βλ. Πίνακα ΙΙΙ.2).[5]

Ο δείκτης «αξία εξασφαλίσεων προς συνολικά ανοίγματα» είναι σχετικά χαμηλός, λίγο περισσότερο του 50%.

Με αυτήν την κατάσταση οι τράπεζες είναι στην ουσία νεκρές για την οικονομία αφού δεν υπάρχει πλέον χρηματοδότηση της.

Αν κάποιος είχε το κουράγιο να παρακολουθήσει τις συνεδριάσεις της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας που εξετάζει το ζήτημα της χρηματοδότησης των ΜΜΕ και κομμάτων θα του έκαναν εντύπωση τρία πράγματα. Η ευκολία χρηματοδότησης των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς στην ουσία να προσφέρουν εγγυήσεις, η θρασύτητα με την οποία συμπεριφερόταν οι ιδιοκτήτες τους κατά την εξεταζόμενη περίοδο και η μεγάλη αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους αλλά και με όλες τους θεσμούς της αστικής εξουσίας.

Ταυτόχρονα οι προοπτικές είναι πολύ δυσοίωνες. Παρά τα σενάρια διεθνών οργανισμών για ήπια ύφεση, στην νέα έκθεσή της για τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές, η Citi αφήνει αμετάβλητη στο 0,7% την πρόβλεψή της για την ύφεση στην Ελλάδα το 2016, επισημαίνοντας ότι ο ρυθμός ανάπτυξης στο πρώτο τρίμηνο του έτους ήταν σύμφωνος με τις εκτιμήσεις της (-0,4% σε τριμηνιαία βάση) και «βλέπει» την ύφεση να αυξάνεται το 2017 στο 2,7%, ενώ για το 2018 (την χρονιά όπου τελειώνει το τρέχον μνημόνιο) εκτιμά ότι θα αγγίξει το 7,2%, με επιστροφή της ανάπτυξης το 2019 και στο (εντυπωσιακά υψηλό) +5,6%. Αξίζει να σημειώσουμε πως η αμερικάνικη τράπεζα δεν αναφέρει συγκεκριμένα εάν αυτές οι προβλέψεις της αφορούν το ενδεχόμενο Grexit ή όχι ενώ δεν «δικαιολογεί» την εκτόξευση του ΑΕΠ από την τεράστια ύφεση το 2018 στην εντυπωσιακή ανάπτυξη το 2019.[6]

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο η Τράπεζα της Ελλάδας, όργανο ειδικών αποστολών, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας κατάστασης. Ενώ παλαιότερα αποτελούσε την αιχμή του δόρατος προετοιμασίας και απαίτησης λήψης κάθε αντεργατικού μέτρου για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, κατά τη διάρκεια της κρίσης ηγήθηκε της προσπάθειας ξεπεράσματο\ός της δια της εσωτερικής υποτίμησης (τι πολιτικά ορθή(!) έκφραση για κόψιμο μισθών, συντάξεων, θέσεων εργασίας, ζωών δηλαδή…) τώρα προετοιμάζει το έδαφος σε συνθήκες παραδοχής της χρεοκοπίας. Οι πιστωτές δηλαδή αρπάζουν ότι προλάβουν όπως γίνεται με τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις.

Από τη μια παραδέχεται (και πως να κάνει αλλιώς) ότι: Οι δυσμενείς μακροοικονομικές συνθήκες οδήγησαν σε ονομαστικές περικοπές μισθών, στην αύξηση της ανεργίας, στην αύξηση του ποσοστού των εργαζομένων σε θέσεις μερικής απασχόλησης και σε πιο ευέλικτες μορφές εργασίας. Οι παραπάνω εξελίξεις σε συνδυασμό με την αύξηση των φορολογικών υποχρεώσεων συνέβαλαν στη σημαντική μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος καθώς και στην αποδυνάμωση της ικανότητας αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων των νοικοκυριών και επιχειρήσεων.Τσιμουδιά βέβαια για την ταμπακιέρα, τις αιτίες δηλαδή.

Από την άλλη προκρίνει σαν φάρμακο για την πορεία εξόδου προς την ανάπτυξη: Στο βαθμό που το απόθεμα των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων δεν αντιμετωπιστεί με αποφασιστικό τρόπο, μέσω του θεσμικού πλαισίου της αφερεγγυότητας καθώς και περαιτέρω μέτρων εξυγίανσης, η δυνατότητα των τραπεζών να συντηρούν ή και να επεκτείνουν μελλοντικά τις πιστώσεις προς την πραγματική οικονομία θα επηρεαστεί σοβαρά, επιδεινώνοντας τις προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη σε μακροπρόθεσμη βάση. Η παραπάνω επισήμανση αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα αν αναλογιστεί ο αναγνώστης το μέγεθος του πιστοδοτικού κενού (credit gap) της ελληνικής οικονομίας.

Σε απλά ελληνικά: καθαρίστε τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια για να παίξουν το ρόλο τους και να σωθούμε. Εννοείται ότι θα χρειασθεί έτσι νέα ανακεφαλαιοποίηση μέσα στο 2017 όπως παραδέχεται. Έτσι δικαιολογείται για ακόμη μια φορά η εγκληματική πολιτική της σε συνεργασία με τα αφεντικά της στην ΕΚΤ.

Ενόψει της εκκαθάρισης του ελληνικού καπιταλισμού έχουν πάρει τα μέτρα τους για τη δημιουργία ομάδων ειδικών εκτελεστών-οικονομικών δολοφόνων. Κόβοντας τον ομφάλιο λώρο της διαπλοκής της ελληνικής αστικής τάξης με το τραπεζικό σύστημα, το κομμάτι της που έχει ταυτίσει τα συμφέροντα του πλήρως με τους ξένους έχουν ορίσει μαζί τους προδιαγραφές, και έχει αποδεχθεί απόλυτα η ελληνική κυβέρνηση, τέτοιες που να επανδρωθούν τα συμβούλια του ΤΧΣ πρώτα και των τραπεζών αργότερα με ανθρώπους δικούς τους, απόλυτα ελεγχόμενους, που να μην έχουν καμιά προηγούμενη σχέση με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και τις ελληνικές επιχειρήσεις! Παρεμπιπτόντως τους έχουν εξασφαλίσει και πλήρη νομική ασυλία για κάθε μελλοντική ενέργεια τους!!!

Κραυγές και ψίθυροι πλέον στον Τύπο και στα σαλόνια της αστικής τάξης. Κραυγές οδύνης και απόγνωσης για την τύχη που περιμένει πολλούς από αυτούς. Όταν οι γύπες των  Funds, που δουλειά τους είναι να αρπάζουν, να τεμαχίζουν, να σκυλεύουν οτιδήποτε τους δίνει άμεσο κέρδος είναι ταυτόχρονα και μέλη των ΔΣ των τραπεζών με τις ευλογίες του  SSM, του ενιαίου μηχανισμού στήριξης της ΕΚΤ, έχουν μια απόλυτη ακτινογραφία όλου του ελληνικού καπιταλισμού, ξέρουν πλέον πια θα είναι τα λάφυρα τους και πως θα τα αρπάξουν.  Έλληνας τραπεζίτης που ασχολείται με τη χρηματοδότηση της ναυτιλίας, αποκάλυπτε ότι «υπάρχουν συζητήσεις με τα funds για την πώληση των «κόκκινων» δανείων ακόμα και στα δύο σεντς της αξίας τους».[7]

Το ίδιο και όλοι οι πιστωτές. Φροντίζει ο καθένας τους δικούς του.

Έτσι προχωρά ο πλήρης έλεγχος των επιχειρηματικών- και όχι μόνο- δανείων που σημαίνει ότι έχουν τη δυνατότητα να κοκκινίσουν και καλά δάνεια. Οι τράπεζες χρηματοδοτούν εταιρείες που έχουν πρόσκαιρα προβλήματα ρευστότητας επειδή είναι υγιείς. Αν δεν στηριχτούν με κεφάλαιο κίνησης τέτοιες επιχειρήσεις σε δύσκολες συγκυρίες, είναι θέμα χρόνου να γίνουν προβληματικές και η ελεγχόμενη τράπεζα να κάνει απαιτητό το δάνειο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι 9 στις δέκα βιομηχανικές επιχειρήσεις σύμφωνα με έρευνα της  ICAP βρίσκονται στο κόκκινο[8] . Μάλιστα η ελεγχόμενη τράπεζα θα μπορεί να εγκρίνει και δάνεια σε επενδυτές επιλογής της για να αγοράσουν την «προβληματική» εταιρεία. Ακόμη ένα φιλικό fund που ενδιαφέρεται να αγοράσει ένα πακέτο δανείων, μπορεί να κάνει μια χαμηλή προσφορά στην τράπεζα. Ο όγκος των προβλέψεων κατανέμεται κατάλληλα ώστε η τράπεζα να φαίνεται ότι έχει σβήσει μεγάλο μέρος της ζημίας, οπότε το εξωφρενικά χαμηλό τίμημα του fund δείχνει εύλογο και αποδεκτό. Η τράπεζα φτιάχνει σκόπιμα μεγάλα πακέτα προβληματικών δανείων προκειμένου να αποκλειστούν οι ανεπιθύμητοι και να κινητοποιηθούν οι «ομόσταυλοι» των ξένων φορέων που ελέγχουν τις τράπεζες. Στα κοινοπρακτικά δάνεια η ελεγχόμενη τράπεζα μπορεί με διάφορες αφορμές να κάνει απαιτητό ακόμη και το τμήμα του κοινοπρακτικού δανείου που της ανήκει, δημιουργώντας εξελίξεις στο σύνολο του τραπεζικού συστήματος.[9]

Εκτός από τις δημόσιες και ιδιωτικές κραυγές και ψίθυροι. Πολλοί ψίθυροι. Στα στέκια τους, στα σαλόνια, στα γραφεία τους. Συμφωνίες επιβίωσης, άμυνες και επιθετικές τροχιοδεικτικές βολές, στρατηγικοί σχεδιασμοί και αναζήτηση συμμαχιών. Ο Αύγουστος δεν θα είναι μήνας διακοπών. Οι φιλικά προσκείμενοι παρουσιάζουν με ενάργεια τις εξελίξεις αν αφεθούν ως έχουν: οι διαχειριζόμενοι τα «κόκκινα» δάνεια θα πάρουν και το «πάνω χέρι» στην ιδιοκτησία των επιχειρήσεων και τη διοίκησή τους. Έτσι θα αλλάξει πλήρως ο επιχειρηματικός χάρτης της χώρας, θα υπάρξει συγκέντρωση και μεγαλύτερα σχήματα στα οποία τον έλεγχο θα έχουν ξένα συμφέροντα. Η αναδιάταξη αυτή θα επηρεάσει και τον τραπεζικό χάρτη, καθώς νέα τραπεζικά σχήματα επενδυτικού χαρακτήρα θα κάνουν την εμφάνισή τους, απορροφώντας παλαιούς και αναδεικνύοντας νέα γενιά τραπεζιτών.[10]

Μια τέτοια κοσμογονία αλλαγής όλου του οικονομικού πλαισίου θα τροποποιήσει και το πολιτικό. Ισχυρότατες ρωγμές στην έως τώρα αστική ομοφωνία για τη στρατηγική διεξόδου από την κρίση και τις συμμαχίες θα εμφανιστούν. Ισχυρές ενδείξεις ήδη υπάρχουν. Στις αστικές αντιθέσεις θα παρέμβουν οι εργαζόμενοι. Δεν τους αφήνει αδιάφορους ο νέος γύρος λεηλασίας.

Για τους εργαζόμενους που έχουν χρηματοδοτήσει το σύστημα με εκατοντάδες δις από το υστέρημα τους, τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους, έρχονται νέες θύελλες, νέα βάρη, νέες απολύσεις, νέα αντεργατική επίθεση. Η δημιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ο ποιητής ορίζει ότι «ο ουρανός αρχίζει από το ψωμί». Το ψωμί των εργαζομένων, η ανεργία που κατατρώει τις σάρκες των εργαζομένων και της νεολαίας, οι μειώσεις στις συντάξεις και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αποτελεί μια κρίσιμη τριπλέτα  στόχων για να κάνει επανεκκίνηση το εργατικό κίνημα. Το πλαίσιο, οι αιτίες και οι λύσεις, οι μορφές και οι μέθοδες αγώνα, με ποιους και πότε, ας αποτελέσουν το θέμα συζήτησης αυτών που κυρίως θα βάλουν πλάτη. Που δεν θα μείνουν μόνο σε αυτό. Θα θέλουν και τις τράπεζες που είναι δικές τους, και τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, και εκτός του στρατοπέδου συγκέντρωσης ΕΕ-ευρωζώνης, και τα δάνεια τους να τα βάλουν εκεί που ξέρουν γιατί δεν θα πάρουν φράγκο…

Μια τέτοια  απειλή και η πραγματοποίηση της θα είναι η καλύτερη παρέμβαση των εργαζομένων στις εξελίξεις.

      31-7-2016

………………………………………………………………………………………………………………………

[1]  ΠΟΙΟΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ κ. ΤΣΙΠΡΑ; Παντιέρα/Ίσκρα
[2]  H Paulson & Co είναι μία από τις μεγαλύτερες «επενδυτικές» εταιρείες και εμφανίζεται να διαχειρίζεται κεφάλαια 22 δισ. δολαρίων.
[3] Πρώτο Θέμα 4-7-2016 Κοράκια «τρώνε» 413.000 σπίτια και 380.000 εταιρείες Αλέξανδρος Κασιμάτης
[4]  Τράπεζα της Ελλάδας. Επισκόπηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος Ιούλιος 2016
[5]  Όπως παραπάνω. Όλα τα στοιχεία και οι πίνακες είναι από αυτή την έκδοση εκτός και αν αναφέρεται άλλο.
[6]  Citigroup: Αυξάνεται ο κίνδυνος Grexit στα επόμενα 1-3 χρόνια   capital.gr 26-5-2016
[7]  Επένδυση  30-7- 2016 Μάνατζερ αγνώστων στοιχείων στο τιμόνι των τραπεζών Του Στ.Κ.Χαρίτου
[8]  Real news 31-7-2016  Έρχεται τσουνάμι λουκέτων Μαίρη Παπακωνσταντίνου
[9]  Όπως το 3
[10]  Τράπεζες: Έρχονται τεκτονικές αλλαγές, νέα σχήματα, επιχειρηματικές ανακατατάξεις reporter.gr



αναδημοσίευση από pandiera

Πριν λίγες μέρες ο Διευθυντής ειδήσεων του MEGA Μανώλης Καψής  εμφανίστηκε στο δελτίο ειδήσεων του σταθμού κατηγορώντας την κυβέρνηση πως θέλει να κλείσει το MEGA και να μείνουν εκατοντάδες εργαζόμενοι στον δρόμο.

Εφόσον λοιπόν ο κύριος Καψής αποφάσισε να αυξήσει τις αρμοδιότητές του και να αναλάβει  την εκπροσώπηση τύπου των μετόχων του καναλιού, θα μας επιτρέψει να του υποβάλλουμε με την σειρά μας τις ακόλουθες ερωτήσεις που πηγάζουν από τους ίδιους τους εξαθλιωμένους πια  εργαζόμενους του σταθμού. 

• Αν πραγματικά κύριε Καψή η κυβέρνηση επιδιώκει να κλείσει το MEGA οι ίδιοι οι μέτοχοι τι κάνουν γι αυτό;
• Γιατί έχουν εγκαταλείψει και απαξιώσει τον σταθμό τους;
• Γιατί ενώ έχουν ανακοινώσει, δύο φορές μάλιστα, την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου δεν έχουν προχωρήσει ποτέ σε αυτή με αποτέλεσμα να δίνουν πάτημα στις τράπεζες να κρατάνε μπλοκαρισμένους τους λογαριασμούς και στην κυβέρνηση να λέει πως το MEGA το κλείνουν οι ίδιοι;
• Γιατί έχουν τους εργαζόμενους απλήρωτους για μήνες;  Την στιγμή μάλιστα που βρέθηκε τρόπος να καταβληθεί το Δώρο Πάσχα και μισό δεκαπενθήμερο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δεν μπορούν οι μέτοχοι να καταβάλουν όλα τα δεδουλευμένα; 
• Γιατί Κύριε Καψή το MEGA βρέθηκε σε αυτή την δεινή κατάσταση; 
• Για τον υπερδανεισμό και την κακοδιαχείριση ευθύνονται όλοι οι άλλοι και όχι η διοίκηση;
• Που πήγαν οι θυσίες των εργαζομένων  που κόψατε δυο φορές τους μισθούς τους;

Αν λειτουργούσατε ως αντικειμενικός δημοσιογράφος και όχι ως εκπρόσωπος τύπου των μετόχων, μαζί με όλα τα άλλα θα έπρεπε να αναφέρετε ΚΑΙ αυτά. 

Εμείς από την πλευρά μας ως Ένωση καλούμε για άλλη μια φορά όλους τους εμπλεκόμενους, την Κυβέρνηση, τις τράπεζες, αλλά ΚΑΙ τους μετόχους κύριε Καψή να πάψουν επιτέλους να παίζουν πολιτικά και επιχειρηματικά παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων. 

Γράφει ο kokkiniotis

Σαν σήμερα, 1η Αυγούστου του 1973, έφυγε από τη ζωή ο –κατά γενική ομολογία- επιφανέστερος γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.Έχουν ακουστεί πολλά γύρω από το αν πράγματι αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε. Το σίγουρο είναι ότι δεν πέθανε από φυσιολογικά αίτια (καρδιά), όπως έγραψαν τότε στο πιστοποιητικό θανάτου του.

Άλλωστε, και στην επικρατούσα εκδοχή της αυτοκτονίας, με τον τρόπο που αυτή έγινε, ισοδυναμεί στην ουσία με εξόντωση.

Προκαλεί πολλές σκέψεις το γεγονός ότι έφυγε από τη ζωή με βίαιο τρόπο,λίγους μήνες πριν από την πτώση της δικτατορίας και την νομιμοποίηση του ΚΚΕ.

Πώς θάταν άραγε η ιστορία, αν γραφότανε «αλλιώς»; Θα είχε ίσως ενδιαφέρον να γραφτεί ένα μυθιστόρημα εναλλακτικής ιστορίας, μ’ αυτήν την ‘άλλη’ εκδοχή: Ο Νίκος Ζαχαριάδης ανεβαίνει για δεύτερη φορά τις σκάλες των γραφείων του κόμματος, και λέει στα έκπληκτα στελέχη για άλλη μια φορά, όπως το 1945, «Γειά σας, είμαι ο γραμματέας του κόμματος»…

Πώς θάταν άραγε το τοπίο στην αριστερά της μεταπολίτευσης; Το σίγουρο είναι ότι οι αγωνιστές του κόμματος, ο κόσμος της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος έτρεφε μεγάλη εκτίμηση στο πρόσωπό του. Ακόμα και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, μιλούσαν με σεβασμό για την προσωπικότητα  και τη συμβολή του στην οικοδόμηση του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Βέβαια, ο ρόλος της προσωπικότητας στην ιστορία είναι πολύ συζητήσιμος, άλλωστε οι προσωπικότητες διαμορφώνονται μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η ίδια η ιστορία –και όχι η εξιστόρησή της-  δεν έχει υποκείμενο αλλά κινητήριο μοχλό την πάλη των τάξεων.

Έτσι και ο Νίκος Ζαχαριάδης, με θετικές και αρνητικές πλευρές στη δύσκολη περίοδο που διαχειρίστηκε υψηλές ευθύνες, αναμετρήθηκε με ιστορικής σημασίας καμπές της ταξικής πάλης.

Τα αποτελέσματα, είναι αλήθεια, τα ξέρουμε. Όπως ξέρουμε και τι έγινε με την αποκήρυξη του Άρη. Του Άρη, που έλπιζε πως όλα θα διορθώνονταν, αν μιλούσε «με το Νίκο». Ο φίλος του Νίκου Ζαχαριάδη λογοτέχνης και συγγραφέας Αλέξης Πάρνης (κατά κόσμον Σωτήρης Λεωνιδάκης), αναφέρει κάπου ότι ο Ζαχαριάδης στη δύση της ζωής του έφερε βαρέως και αναγνώρισε το λάθος του με την αποκήρυξη του Άρη.

Δεν έχουμε την πρόθεση σ’ αυτό το σύντομο σημείωμα να αποτιμήσουμε τη συμβολή αλλά και τις ευθύνες του Νίκου Ζαχαριάδη για την πορεία της ελληνικής αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Στις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις στην ιστοσελίδα μας με ιστορικά ντοκουμέντα και απόψεις. Το σίγουρο είναι ότι οι ηγέτες είναι προϊόν της εποχής τους. Και είναι πράγματι άχαρο να παριστάνει κανείς τον ‘μετά Χριστόν προφήτη’, κάνοντας κριτική από την ασφάλεια του πληκτρολογίου του και με την απόσταση των 6, 7 ή 8 δεκαετιών που μας χωρίζουν από τα γεγονότα.

Έχει επικρατήσει σε ένα τμήμα της αριστεράς να αναφέρεται σαν ‘ζαχαριαδισμός’ κάθε διαστρέβλωση της εσωκομματικής δημοκρατίας, κάθε τι στραβό στην εσωτερική λειτουργία του κόμματος. Ας μας εξηγηθεί όμως, πώς με την ‘έκλειψη’ του λαοπρόβλητου ηγέτη της κομμουνιστικής αριστεράς δεν εξέλιπαν οι λόγοι της ‘κακοδαιμονίας’…

Η ίδια η καθαίρεση του γραμματέα του κόμματος, έγινε με απόφαση του ΚΚΣΕ. Μάλιστα, την εισήγηση στην 6η ολομέλεια του ’56 τη διάβασε ο …Ρουμάνος Γκεοργκίου Ντεζ! Αυτός και ο Φινλανδός Ότο Κοουσίνενέλυναν και έδεναν στο ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα όταν ‘αποκαταστάθηκε’ η εσωκομματική δημοκρατία.

Δεν επιχειρούμε να μπούμε σε βάθος, να μιλήσουμε για το μεγαλείο αλλά και τις σκοτεινές σελίδες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Για την πρακτορολογία που ήταν σύμφυτη με τη ζωή του κόμματος σε δύσκολες εποχές. Άλλωστε θύμα της έπεσε και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, επίσημα και ανεπίσημα. Υπάρχει βιβλίο αγωνιστή της αριστεράς (δραπέτη των Βούρλων), που σε κάποια σελίδα αφήνει σκιές για τον ρόλο του Νίκου Ζαχαριάδη στοΝταχάου, όπου δήθεν είχε ύποπτα προνομιακή μεταχείριση. Πράκτορας των Γερμανών λοιπόν… Όμως, στο προοίμιο του ίδιου βιβλίου καταγγέλλεται σαν τυφλό όργανο της Μόσχας, αυτός που ήταν ίσως ο μόνος από τους ηγέτες της εποχής  που πήγε κόντρα. Στο επίμετρο βέβαια, επικρίνεται γιατί παράκουσε τον Στάλιν κι έκανε το 2ο αντάρτικο! Αφού προηγουμένως στις εσωτερικές σελίδες παρουσιάζεται σαν …πράκτορας των Άγγλων,καθώς επέστρεψε από το Νταχάου με αγγλικό αεροπλάνο.

Αλλά και επίσημα το κόμμα, αφού τον καθαίρεσε στην 6η ολομέλεια του 1956 και τον διέγραψε στην 7η το 1957, είχε συστήσει επιτροπή για να διερευνήσει το αν ο Ζαχαριάδης ήταν χαφιές! Το ‘πόρισμά’ της κάποια χρόνια αργότερα ήταν κατάπτυστο: «Από την εξέταση που κάναμε δεν προέκυψαν αποδείξεις ότι ο Ζαχαριάδης είναι χαφιές»… Αυτό το μαράζι το έσυρε ο Ζαχαριάδης, αδικαίωτος,  μέχρι τον τάφο του, με όποιον τρόπο και αν μπήκε εκεί μέσα.

Πάλευε μέχρι το τέλος της ζωής του με διαβήματα, απεργίες πείνας και την απόπειρα (1962) να έρθει στην Ελλάδα να δικαστεί, για την αποκατάσταση της αγωνιστικής του τιμής. «Την τιμή κανένας δεν μπορεί να σου την αφαιρέσει. Την τιμή μπορείς μονάχα να την χάσεις», γράφει ο ίδιος στο τελευταίο γραφτό του, το συγκλονιστικό«Μήνυμα από την άλλη μεριά».

Ο Νίκος Ζαχαριάδης έγινε γραμματέας του κόμματος μετά τη λήξη της περιόδου 1928-1931 που έμεινε στην ιστορία σαν «χωρίς αρχές φραξιονιστική πάλη». Έμεινε κρατούμενος στο Νταχάου την περίοδο της Κατοχής μέχρι τον Μάη του 1945. Στη θέση του ανέλαβε γραμματέας του ΚΚΕ ο Γιώργης Σιάντος. Επέστρεψε και ανέλαβε πάλι γραμματέας, μετά από την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας.


Στο βιβλίο του «Η Οδύσσεια των διδύμων», ο Αλέξης Πάρνης περιγράφει ότι ο Ζαχαριάδης με το όπλο στον ώμο περίμενε να περάσει και ο τελευταίος αντάρτης στο έδαφος της Αλβανίας για να αποχαιρετήσει και αυτός –για πάντα, παρά τις προσπάθειές του- την ελληνική γη.

«Λίγα σπυριά ελληνική γη βάλε στο φάκελο της απάντησής σου», έγραφε πολύ αργότερα, εξόριστος στο μακρινό Μποροβίτσι, στον φίλο του Αλέξη Πάρνη. Του τάστειλε ο φίλος του. «Τα μαντιλόδεσε κι είπε στα παιδιά του να τα βάλουν στον τάφο του. Η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε ύστερα από δεκαεφτά χρόνια, τον Αύγουστο του 1973», γράφει στο βιβλίο του «ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ- ΝΙΚΟΣ» ο συγγραφέας. Το σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου ξεκινάει με τους στίχους του Αλέξη Πάρνη:

Απ΄τη γη του Βίτσι και του Γράμμου
μέχρι του Προμηθέα τον ουρανό,
για την Ιθάκη της πολέμησε η γενιά μου
κι όχι για κάποιο «πουκάμισο αδειανό».

Μία από τις δύο μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος ο Νίκος Ζαχαριάδης, συμπυκνώνει συμβολικά στο πρόσωπο, τη διαδρομή και το τραγικό ούτως ή άλλως τέλος του, μια μεγάλη εποχή αγώνων, μια εποχή που επιχειρήθηκε η ελληνική ‘έφοδος στον ουρανό’. 
Έναν αγώνα που συνεχίζεται, για την ανατροπή του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος και την επικράτηση των πιο ευγενικών ιδανικών που γέννησε η ανθρωπότητα.


Ακριβώς γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι στη ‘δεύτερη κηδεία’ του, εκείνη την κρύα μέρα του  Δεκέμβρη του 1991 στο Α’ Νεκροταφείο, έδωσαν το ‘παρών’ αγωνιστές  από τους πιο ετερόκλιτους πολιτικά χώρους… Αναγνωρίζοντας ότι στο πρόσωπό του συμβολίζεται μια ολόκληρη εποχή αγώνων και θυσιών,ανιδιοτελών αγώνων και θυσιών, για μια Ελλάδα της δουλειάς και της λευτεριάς.
kokkiniotis

Απόσπασμα από το τελευταίο γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη, προς την ηγεσία του ΚΚΕ:

«Στη ζωή μου, έκανα πολλά λάθη και στραβά. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Όμως με κατηγόρησαν ότι πρόδωσα το ΚΚΕ και τον αγώνα και με διέγραψαν απτό κόμμα. Κανένας δεν βρέθηκε ανοικτά, αντρίκια να πει ότι αφτό είναι ψέμα. Παράπονο δεν έχω γιατί έμαθα το φορτίο να το κουβαλάω μόνος μου. Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομα μου… Το γράμμα αφτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ” όλους αφτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ νάχω».

 Στο γράμμα προς τα παιδιά του με ημερομηνία 26/6/1973, υπήρχε μία προσθήκη για το ενδεχόμενο που αυτό θα έβλεπε το φως της δημοσιότητας.

«Για το λαό της Ελλάδας και τους κουκουέδες αν λάχει να διαβάσουν τις γραμμές αυτές, προσθέτω τούτα: τίποτε, απόλυτα τίποτε δεν κλόνισε, ούτε μπορούσε να κλονίσει την πίστη μου στον κομμουνισμό, το μαρξισμό- λενινισμό, το κουκουέδικο ΚΚΕ το ανεξάρτητο, λέφτερο και σοσιαλιστικό μέλλον του λαού και της πατρίδας μου, όπως δεν την κλόνισαν και τα 12 χρόνια που πέρασα στα μπουντρούμια της πλουτοκρατικής και μοναρχοφασιστικής αντίδρασης και στις φυλακές και στα στρατόπεδα της χιτλερικής Γερμανίας.»

Ο πρόλογος από το βιβλίο του Αλέξη Πάρνη «Γεια χαρά Νίκος» – Η αλληλογραφία μου με το Νίκο Ζαχαριάδη

 «Αρχή άνδρα δείκνυσι», λέει το ρητό. Όμως και η πτώση από το θώκο της, ο τρόπος που την αντιμετωπίζει είναι ενδεικτικός για τον ηγέτη και την ποιότητα του.

Ό,τι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα στη συμπεριφορά του Νίκου Ζαχαριάδη τα χρόνια της δοκιμασίας μετά την καθαίρεση κι εκτόπιση στ” απόκοσμο, βαλτωμένο Μποροβιτσι ήταν η αξιοπρέπεια και η ακατάβλητη καρτερία του στα πλήγματα της μοίρας. Η κατοπινή εξορία στο ζοφερό πηγάδι του Σοργκούτ, όσα τράβηξε εκεί, έντεκα μαρτυρικά χρόνια, ως την «προγραμματισμένη» αυτοκτονία του (ήταν το τέλος του κυκλωμένου πολεμιστή που διαλέγει το θάνατο από την παράδοση), επιβεβαίωσαν την εντύπωση μου.

Αυτά τα δεκαεφτά χρόνια κάθειρξης στη Σοβιετική Ένωση, τη χώρα που λάτρεψε κι υπερασπίστηκε όσο κανείς άλλος Ευρωπαίος κομμουνιστής ηγέτης, η αντίσταση του στην αισχρή συμπεριφορά της έκλυτης σοβιετικής νομενκλατούρας -της θαμμένης τωρα πια στο σκουπιδαριό της ιστορίας-, που δεν μπόρεσε να τον λυγίσει. είναι για μένα ισάξια με τη λεβέντικη, πατριωτική του στάση στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο και το ιστορικό «Ανοιχτό γράμμα», το έναυσμα της κατοπινής εαμικής αντίστασης.

Ποια θα “ναι αλήθεια η ετυμηγορία της ιστορίας γι” αυτό τον αλύγιστο  Έλληνα επαναστάτη, που διάλεξε να αυτοκτονήσει σαν τον ομηρικό Αίαντα για να διασώσει την τιμή, την αξιοπρέπεια, τα ιδανικά του αγώνα του για μιαν «Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς», μ” ένα γνήσιο λαϊκό πολιτισμό, δίχως καμιά ξένη εξάρτηση;

Εγώ προσωπικά έχω τη γνώμη ότι αυτό θα εξαρτηθεί απ” τη σύνθεση του ειδικού δικαστηρίου: Αν τον κρίνουν ο Σπάρτακος, ο Δαντών, ο Ροβεσπιέρος, οι εξεγερμένοι της παρισινής κομμούνας, η λενινιστική φρουρά του μεγάλου Οκτώβρη του 1917 κι άλλοι ομοϊδεάτες, θα δικαιωθεί πανηγυρικά. Το αντίθετο θα συμβεί έτσι και ανέβουν στην έδρα κάποιοι εκπρόσωποι τ” αστικού κοινοβουλίου, αν κι εδώ που τα λέμε θα έπρεπε να δηλώσουν αναρμοδιότητα.


Υπάρχει κι ένα τρίτο δικαστήριο, αυτό της επικής ποίησης, που πετυχαίνει πολύ πιο δίκαια, ανθρώπινα και ουσιαστικά ν” αποτυπώνει ανεξίτηλα τα πρόσωπα και τα πράγματα κάποιων κοσμογονικών εποχών.

Έχοντας πάντα κατά νου πως η δικαιοσύνη πολλές κρατάει ζυγαριές, κι ότι μπορεί να κρίνει
κι από τα κάτω τα σκαλιά κι από τ’ απάνωθέ της,

σαν πρωτοβάθμιος δικαστής αλλά και σαν εφέτης,
με τα σταθμά τον σήμερα, τ’ αύριο και τ’ απείρου,
με τη ματιά του Ιησού, του Αισχύλου ή τον Σαιξπήρου.

Ωραία και καλά όλ” αυτά, θα μπορούσε να παρατηρήσει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης. Αλλά δε νομίζεις ότι θα πρέπει να επισημαίνουμε τους λαθεμένους χειρισμούς κάποιου σεβαστού κατά τ” άλλα ηγέτη, ώστε να παραδειγματίζονται οι επόμενες αγωνιστικές γενιές;

Εννοείται βέβαια ότι η κριτική είναι δασκάλα της εμπειρίας και της γνώσης, αρκεί να γίνεται δίχως εμπάθεια και ευτελείς προσωπικούς λόγους, αλλά με αίσθημα ιστορικής ευθύνης, με ανάλογο σεβασμό και περίσκεψη -έτσι όπως κάνουν οι άνθρωποι μέσα στην ίδια τους την οικογένεια-, για όσους πρωτοστάτησαν στη δημιουργία μιας μεγάλης ιστορικής εποχής, ανεβάζοντας το επίπεδο των λαϊκών αγώνων μέχρι την ένοπλη σύγκρουση με τους ξένους και ντόπιους δυνάστες κάθε μορφής. Αυτό, ακόμα κι από μόνο του, ήταν μια μεγάλη ηθική νίκη με τεράστια θετική επίδραση στις επόμενες γενιές – έστω κι αν δεν έφερε το αναμενόμενο στρατηγικό αποτέλεσμα.

 Κι όσο για τις στραβοτιμονιές και τα λάθη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν οι ηγέτες μιας αδυσώπητης κοινωνικής σύγκρουσης, όπου κι οι δυο αντίπαλες πλευρές έκαναν τα πάντα για να επικρατήσουν, χρησιμοποιώντας τους πιο σκληρούς, ανορθόδοξους τρόπους. Όσοι είχαν το κουράγιο αλλά και την τύχη -καλή ή κακή- να πάρουν μέρος σε παρόμοιους αγώνες ήξεραν καλά ότι δε θα χόρευαν μαζί με την ιστορία το πράο «κοινοβουλευτικό» ταγκό, αλλά τον πολεμικό «χορό των σπαθιών», που μπορεί να σε φέρει, στο φούντωμα της μάχης, να χτυπήσεις μαζί με τον εχτρό και τον δικό σου.

Γιατί π.χ. σκότωσε ο Μέγας Αλέξανδρος το φίλο του Κλείτο, και γιατί έστειλε το Δαντών στην γκιλοτίνα ο Ροβεσπιέρος, που κι αυτός καρατομήθηκε από τον Καμπόν; Και γιατί ο Γκούρας στραγγάλισε τον Αντρούτσο, κι οι Μαυρομιχάληδες σκότωσαν τον Καποδίστρια, και γιατί χτυπήθηκε τόσο σκληρά ο Ν. Ζαχαριάδης με τον επιστήθιο φίλο της νιότης του Κ. Καραγιώργη, και γιατί…;

Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς επί του προκειμένου. Αλλά ίσως θα “ταν καλύτερο να σωπάσει, κοιτώντας ψηλά με το δέος και την αμήχανη απορία του αμύητου στο αινιγματικό μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης – σαν ένα βουβό πρόσωπο απ” την «Ταφή του κόμητος Οργκάθ».(*Περίφημος πίνακας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο).) Ω, πόσο ατελές είναι το ανθρώπινο πλάσμα, και πόσες ακόμα βασανιστικές επεξεργασίες θα πρέπει να γίνουν ως να μπει στην τελική φάση της ολοκλή¬ρωσης! «Πάντα ρει» κι ο καθένας «χους εστί και εις χουν απελεύσεται». Αλλά, όπως λέει κι ο θαυμάσιος Ισπανός ποιητής Λουίς Θερνούδα (1902-1963), που πέθανε ως πολιτικός εξόριστος μακριά απ” τη γη του, ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να είναι «το χώμα που αγωνίζεται να γίνει φτερούγα». Κι αυτό είναι το αισιόδοξο μήνυμα κάθε γενιάς στην επόμενη. Αλλά κι ο βασικός λόγος για να θυμόμαστε με στοργική κατανόηση τους τραγικούς ήρωες της αέναης εξελικτικής πορείας:

Πρέπει να μιλάμε συχνά για τους στρατιώτες
που τους χτύπησε πρόωρα
η πισώπλατη λησμονιά του κόσμου.
Σίγουρα θα θυμούνται ακόμα εκεί κάτω
πώς αποκόπηκαν ξαφνικά απ το γήινο γάλα.
Κάποιες νύχτες ακούω το στεναγμό τους
πίσω απ” τον κωφάλαλο τοίχο.
Οι ψυχές τους κλαίνε σα βρέφη,
ζητώντας επίμονα τη μητρική στοργή
της Ανθρωπότητας,
το χάδι της και την έγνοια.
θέλουνε να μιλάμε αδιάκοπα γι αυτούς…
Γιατί η ανθρώπινη μνήμη έχει τη δύναμη
να νικάει την άσπλαχνη λήθη των θεών.

Ναι, πρέπει να τους θυμόμαστε, έχοντας ωστόσο κατά νου ότι οι ήρωες μιας επικής ιστορικής εποχής ανήκουν σ” ένα ιδιόμορφο «οικοσύστημα», με δικούς του νόμους, θέσφατα, κώδικες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους κατακρεουργημένους απ” τις αδικίες των καιρών και των περιστάσεων τραγικούς ήρωες της ελληνικής επαναστατικής Αριστεράς. Και το Ζαχαριάδη, και το Βελουχιώτη, και τον Πλουμπίδη, και τον Καραγιώργη, και τους λοιπούς της ατέλειωτης φάλαγγας. Δεν πρέπει να τους εξωραΐζουμε ή να τους αναπαλαιώνουμε, ερμηνεύοντας τη ζωή, τη δράση και το μαρτύριο τους έξω από την εποχή που τους ανέδειξε, μοιράζοντας ολόχρυσες τιάρες στους μεν κι ακάνθινα στέφανα στους δε…
Είναι όλοι τους ουσιαστικά τμήματα από τον ίδιο θρυμματισμένο και θαμμένο στη γη «αμφορέα».

“Οταν με τον καιρό θα τα συναρμολογήσει σωστά ο αντικειμενικός μελετητής, ελευθερώνοντας τις παραστάσεις, τα χρώματα ή τα «παλίμψηστα» από την αιθάλη των πρόσκαιρων παθών και φανατισμών, θα τους δει πάλι μαζί καθισμένους, εμπρός σε μιαν αντάρτικη φωτιά ή μέσα σε ένα παράνομο σπίτι της Αθήνας ή οπουδήποτε στην Ελλάδα (έτσι όπως τους ζωγράφισε η «ομηρική» τους εποχή), να μιλάν για τα παλιά, λύνοντας τις διαφορές σαν παιδιά της ίδιας επαναστατικής οικογένειας…

«Στα τριάντα χρόνια της κομματικής μου ζωής δεν υπάρχει βρωμιά συνεργασίας με τον εχθρό. Στο Βουκουρέστι δεν ήρθα σε επαφή με κανένα εχθρικό στοιχείο, ούτε έδωσα τίποτα πουθενά. Όλη μου η τραγωδία έμεινε μες στην ψυχή μου», θα λέει ο Κ. Καραγιώργης σκαλίζοντας τη φωτιά και τις πληγές του.

Κι ο Ν. Πλουμπίδης θα πνίγει το βήχα του καπνού και του χτικιού, για να πει το δικό του καημό, αυτόν που κατέγραψε στο τελευταίο του γράμμα από το κελί των μελλοθανάτων: «Σήμερα είναι Χριστούγεννα. Βρίσκομαι ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Λίγα λόγια: 1) Για τη σύλληψη: οφείλεται σε χαφιεδισμό. 2) Για την «προδοσία». Αυτό που επείγει δεν είναι η ανασκευή της κατηγορίας -αυτό θα το κάνει το Κόμμα αργότερα-, αλλά η διαφύλαξη της ενότητας του Κόμματος, της εμπιστοσύνης στην ηγεσία του…»

Και θα συνεχίζει ο Ν. Ζαχαριάδης για να πει τα δικά του, όσα συμπύκνωσε στις επιστολές που “στελνε από το Μποροβιτσι με το κοινό ταχυδρομείο, ώστε να τα διαβάζει η σοβιετική ηγεσία μήπως και βάλει μυαλό.

Θέλω να κλείσω την απαραίτητη αυτή εξήγηση υπενθυμίζοντας τους κλασικούς στίχους του Όργουελ για έναν αδικημένο μαχητή της Διεθνούς Ταξιαρχίας στην Ισπανία:

… το ψέμα που σε σκότωσε θάφτηκε κάτω από ένα μεγαλύτερο ψέμα… Αλλά αυτό που είδα εγώ στο πρόσωπο σου καμιά δύναμη δεν μπορεί να το σβήσει…

Αυτό που βλέπω εγώ στο πρόσωπο του Νίκου Ζαχαριάδη είναι η διάρκεια του – η επιβίωση στο μέλλον. Γιατί, ό,τι και να είπαν ή να έγραψαν οι συκοφάντες-φονιάδες του κι όσοι καλοταϊσμένοι απ” το κατεστημένο «επαναστάτες» προσπαθούν τόσα χρόνια τώρα να τον κρατήσουν θαμμένο, η ελληνική ιστορία θα τον τοποθετήσει πολύ ψηλά όταν έρθει το απαιτούμενο πλήρωμα του χρόνου. Όχι μόνο για τον ηγετικό του ρόλο στο λαϊκό κομμουνιστικό κίνημα, αλλά και για κάποιες ειδικές αρετές του ελληνικού του χαρακτήρα, που τις εκτιμάει ιδιαίτερα ο λαός μας.

“Οπως διδάσκει η κοινωνική εξέλιξη, τα κοινωνικά «άλματα μετά φοράς», δηλαδή οι λαϊκές ένοπλες επαναστάσεις, δεν είναι καθημερινό προσφάι και ψωμοτύρι. Ποιος ξέρει σε πόσα χρόνια και με ποια μορφή θα γεννηθεί η ανάγκη μιας παρόμοιας εξόρμησης στην ψυχή αυτών που έρχονται! Εν πάση περιπτώσει, όποτε και να συμβεί, θα τον θυμηθούν αναμφισβήτητα οι εξεγερμένοι. Κι αυτός που λογαριάζεται τώρα ένα παρωχημένο παρελθόν θ” αποκτήσει ελεύθερη πρόσβαση στο μέλλον και θα κληθεί από τους νέους επαναστάτες σα δάσκαλος και σύμβουλος και μέντορας του νεοσύλλεκτου ηφαίστειου. Κι αυτό θα είναι πράξη δικαιοσύνης από μέρους τους, επειδή, παρ” όλα τα σφάλματα και τις πλάνες, ήταν ο κορυφαίος ανάμεσα στους καλύτερους επαναστάτες αυτού του τόπου, όπως δείχνει και το βαθμολόγιο του αγώνα. Ιδιαίτερα σ” ό,τι αφορά την ανυποχώρητη μέχρι θανάτου αντίσταση στον αντίπαλο, τη μακρόπνοη, ηράκλεια αντοχή στην κακουχία και το μαρτύριο… Πέντε χρόνια στα κελιά απομόνωσης της 4ης Αυγούστου, άλλα τέσσερα στο Νταχάου, δεκαεφτά στα κολαστήρια των Σοβιετικών «Ρασπούτιν». Σύνολο είκοσι πέντε χρόνια!  Και μόνον αυτό φτάνει για να του βγάλει το καπέλο και να του στήσει τον οφειλόμενο ανδριάντα η ιστορία των κοινωνικών αγώνων του τόπου μας για «ψωμί, λευτεριά και τιμή τον λαού». Για μια Ελλάδα, λεύτερη, ανεξάρτητη, «λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση».

Είχα μιλήσει μαζί του για τελευταία φορά το Μάρτη του 1962. Τότε το Νησί της Αφροδίτης παιζόταν σε 170 πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης, κι εγώ ετοιμαζόμουν να κατέβω στην πατρίδα προσκαλεσμένος απ” το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που ανέβαζε το έργο μου με πρωταγωνίστρια την Κυβέλη. Την πρόσκληση, όπως και το αντίστοιχο συμβόλαιο για τ” ανέβασμα που “πρεπε να υπογράψω, την είχε φέρει ο τότε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΘΒΕ Γιώργος Θεοτοκάς (είχε έρθει συμπτωματικά στην ΕΣΣΔ ύστερα από επίσημη πρόσκληση της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων μαζί με τους Ελύτη και Εμπειρίκο).

Κι όσο για το Νίκο Ζαχαριάδη, ήρθε στο σπίτι μου στη Μόσχα να μ” επισκεφτεί τον ίδιο πάνω κάτω καιρό, για να με πληροφορήσει ότι μόλις είχε καταθέσει στην ελληνική πρεσβεία τη γνωστή επιστολή με την οποία ζητούσε να κληθεί και να λογοδοτήσει στην ελληνική δικαιοσύνη για ό,τι του καταμαρτυρούσε η τελευταία.

«Νίκο, έχω τα γράμματα που μου “στελνες απ” το Μποροβιτσι. Για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να τα πάρω μαζί μου γυρίζοντας στην Ελλάδα», του είπα σ” αυτή τη στερνή μας συνάντηση. (Εκτός από τα δικά του, υπήρχαν κι άλλα πολλά υλικά – π.χ. τα γράμματα, οι διαμαρτυρίες, οι εκκλήσεις για βοήθεια από την Τασκέντη, τις φυλακές, τις εξορίες, του μεράρχου Καλιανέση, του ταξίαρχου Τομπουλίδη, του Ράφτη, του Μπάστη κ.ά.).
«Η θέση τους είναι στο αρχείο του Κόμματος. Να τα παραδώσεις σ” αυτό», πρότεινε.

«Έχω κόψει κάθε σχέση με τη δοτή ηγεσία Κολιγιάννη», δυσφόρησα εγώ.

Τελικά συμφωνήσαμε να τα δώσω στο Σοβιετικό συγγραφέα Μπόρις Πολεβόι, υπεύθυνο των Διεθνών Σχέσεων της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων Αυτός θα τα προωθούσε στ” αντίστοιχο τμήμα του ΚΚΣΕ.

“Ύστερα από τριάντα χρόνια τα γράμματα αυτά θα τα “βρισκε στα σοβιετικά αρχεία ο Κύρος, ο μεγάλος γιος του Ζαχαριάδη, που έδωσε στη δημοσιότητα εδώ στην Αθήνα την αλληλογραφία του πατέρα του μ” εμένα. Είχα μια συνάντηση με τον Κύρο το 1991, την επομένη της ταφής (μετακομιδής της σορού) του Νίκου Ζαχαριάδη στην αθηναϊκή γη. Φυσικά ζήτησα να μάθω τι απέγιναν τα δικά μου γραπτά στον εξόριστο του Μποροβιτσι. Ο Κύρος δεν ήξερε. Κάποτε θα βρεθούν κι αυτά σίγουρα…

Εν πάση περιπτώσει, από τα δημοσιευμένα γράμματα, που είναι πολύ λιγότερα απ” όσα παρέδωσα στον Πολεβόι, χρησιμοποιώ όσα αποσπάσματα δίνουν την ευκαιρία να περιγράψω όχι τόσο τον ίδιο το Ζαχαριάδη (αυτός αυτοπεριγράφεται ως ηγέτης πολιτικός με τον πιο αυθεντικό κι αξιόπιστο τρόπο στα ιδιόχειρα γραπτά του), όσο το δικό μου «παράλληλο βίο» ως συνοδοιπόρου, φίλου και υποστηρικτή στην περίοδο 1955-1962. Πρόκειται ουσιαστικά για το αυτοβιογραφικό οδοιπορικό μου στους δύσβατους δρόμους μιας επικής εποχής, ανεξίτηλα σφραγισμένης απ” την ηγετική επαναστατική προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη.

Αλέξη,
Το προηγούμενο γράμα σου που πήρα είνε 20.10. Είνε αφτό που το αρχίζεις έτσι: «Χτες με διέγραψαν απτό κόμα». Άλλο γράμα σου δεν πήρα. Ώστε λείπουν τα δυο γράματα που γράφεις ότι μούστειλες. Δεν κάνει ναργάς έτσι, γιατί, όπως ξαίρεις, αποτελείς το μοναδικό κάβο που κρατώ ζωντανή επαφή με τον έξω κόσμο…

Από γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη προς τον Αλέξη Πάρνη το Δεκέμβρη του 1956

Πρώτη δημοσίευση: vathikokkino.com

ΑΠΟ: kokkiniotis TON Αυγ 1, 2012 03:33

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αναμένεται να κηρυχθεί σήμερα η περιοχή της Λίμνης Ευβοίας, όπου για τρίτη μέρα βρίσκεται στις φλόγες.



Το αίτημα υποβλήθηκε από τον δήμαρχο της Λίμνης Χρήστο Καλυβιώτη στη διάρκεια σύσκεψης του δημοτικού συμβουλίου της πόλης, υπό την προεδρία του αναπληρωτή υπουργού Δημόσιας Τάξης Νίκου Τόσκα.

Ο υπουργός τόνισε ότι θα κάνει δεκτό το αίτημα του δήμου, μόλις υποβληθεί επίσημα μέσω της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος.

Στη σύσκεψη τονίστηκε ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί σε σχέση με χθες αν και, όπως είπε ο κ. Τόσκας, πρέπει να υπάρχει συνεχής επαγρύπνηση καθώς οι άνεμοι αναμένεται να ενισχυθούν το μεσημέρι.

Μάχη με τις φλόγες επί 3 μέρες

Ολονύχτια μάχη με τις φλόγες έδωσαν οι πυροσβέστες στην Εύβοια σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τα πύρινα μέτωπα που μαίνονται στο νησί, το ένα προς τον οικισμό της Λίμνης και το δεύτερο προς Κατούνια.

Τη νύχτα δεν κινδύνευσε η πόλη της Λίμνης, καθώς είχαν πέσει οι άνεμοι και υπήρξε τεράστια κινητοποίηση χερσαίων δυνάμεων, στο πλευρό των οποίων βρίσκονται εκατοντάδες πολίτες εθελοντές.

Στην προβλήτα της κοινότητας της Λίμνης έδεσε προληπτικά το οχηματαγωγό «Καπετάν Αριστείδης», σε περίπτωση που χρειαστεί να εκκενωθεί η περιοχή. Σε ετοιμότητα βρίσκεται οχηματαγωγό πλοίο και στην Αιδηψό για το ενδεχόμενο εκκένωσης οικισμών, καθώς οι φλόγες έφτασαν σε αυλές αγροικιών.

Ήδη από το απόγευμα της Κυριακής έχει εκκενωθεί ο οικισμός Κατούνια, ενώ εκκενώθηκε και η Μονή Γαλατάκι, με τις μοναχές να έχουν μεταφερθεί με ασφάλεια στη Λίμνη.

Στην επιχείρηση για την κατάσβεσή της συμμετέχουν: 140 πυροσβέστες με 58 οχήματα, 74 άτομα πεζοπόρο, 30 στρατιώτες, 27 βυτιοφόρα οχήματα (ΟΤΑ και ιδιωτικά) και οι δυνάμεις διαρκώς ενισχύονται. Από τις 6 το πρωί πυροσβεστικά αεροσκάφη και ελικόπτερα δίνουν μάχη με την πύρινη λαίλαπα, που μαίνεται σε δασική έκταση στα βόρεια της Λίμνης.

Τεράστια η οικολογική καταστροφή

Εν τω μεταξύ οι φλόγες έχουν κάψει ήδη πάνω από 20.000 στρέμματα πευκοδάσους και καλλιεργειών.

Από τη φωτιά καταστράφηκαν ολοσχερώς μια μικρή μονάδα με ενοικιαζόμενα δωμάτια, μια εξοχική κατοικία και δύο αποθήκες στον οικισμό Κατούνια.

Σημαντικά είναι επίσης τα προβλήματα που καταγράφονται στο δίκτυα ύδρευσης, άρδρευσης και ηλεκτροδότησης στην περιοχή.

Πολύ υψηλός ο κίνδυνος πυρκαγιάς και σήμερα

Yψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς προβλέπει για σήμερα η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ) σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.

Σύμφωνα με τον Χάρτη Πρόβλεψης Κινδύνου Πυρκαγιάς προβλέπεται πολύ υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς (κατηγορία κινδύνου 4) για την Αττική και τη Στερεά Ελλάδα.

Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του Υπουργείου Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης έχει ενημερώσει τις αρμόδιες υπηρεσιακά εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες, καθώς και τις Περιφέρειες και τους Δήμους των ανωτέρω περιοχών, ώστε να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα πολιτικής προστασίας προκειμένου να αντιμετωπίσουν άμεσα τυχόν επεισόδια πυρκαγιών.

Παράλληλα, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας συνιστά στους πολίτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να αποφεύγουν ενέργειες στην ύπαιθρο που μπορούν να προκαλέσουν πυρκαγιά από αμέλεια, όπως η ρίψη αναμμένων τσιγάρων, το κάψιμο ξερών χόρτων και κλαδιών ή υπολειμμάτων καθαρισμού, η χρήση μηχανημάτων που προκαλούν σπινθήρες όπως δισκοπρίονα, συσκευές συγκόλλησης, η χρήση υπαίθριων ψησταριών κ.α. Επίσης, υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου απαγορεύεται η καύση των αγρών.

Σε περίπτωση που αντιληφθούν πυρκαγιά, οι πολίτες παρακαλούνται να ειδοποιήσουν αμέσως την Πυροσβεστική Υπηρεσία στον αριθμό κλήσης 199.



πηγή tvxs

Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε σήμερα ότι τα μέλη του ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού τα οποία επέβαιναν σε ελικόπτερο που καταρρίφθηκε σήμερα στη Συρία είναι νεκρά, επικαλούμενο το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.

Το ελικόπτερο, στο οποίο επέβαιναν πέντε άνθρωποι, καταρρίφθηκε στην επαρχία Ιντλίμπ, σύμφωνα με ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων που επικαλούνται το υπουργείο Άμυνας.

"Την 1η Αυγούστου, στην επαρχία Ιντλίμπ (βορειοδυτικά), πυρά από το έδαφος κατέρριψαν ένα στρατιωτικό μεταγωγικό ελικόπτερο Mi-8 ενώ επέστρεφε στην αεροπορική βάση Χμέιμιμ μετά την παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας στην πόλη Χαλέπι", ανέφερε σε ανακοίνωσή του το υπουργείο.

"Στο ελικόπτερο βρίσκονταν τρία μέλη πληρώματος και δύο αξιωματικοί του ρωσικού Κέντρου συμφιλίωσης των εμπολέμων μερών στη Συρία", διευκρίνισε.

Είχαν έναν "ηρωικό θάνατο" ενώ βρίσκονταν σε ανθρωπιστική αποστολή, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ σε τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους. Είπε πως το ελικόπτερο είχε προσπαθήσει να αλλάξει πορεία ώστε να αποφύγει κατοικημένες περιοχές και απώλειες αμάχων.

Ο Πεσκόφ είπε ακόμη πως η Μόσχα θα συνεχίσει να μάχεται κατά της διεθνούς τρομοκρατίας "σε όλα τα μέτωπα" παρά τις απειλές του Ισλαμικού Κράτους.

Την Κυριακή (χθες) το Ισλαμικό Κράτος ανήρτησε βίντεο διάρκειας εννέα λεπτών στο YouTube στο οποίο καλεί τα μέλη του να εξαπολύσουν κάνουν τζιχάντ (ιερό πόλεμο) εναντίον της Ρωσίας.




πηγή ΑΠΕ

Σημαντικότατο θέμα στην ανάληψη δανειακών υποχρεώσεων δημιουργείται όταν εμπλέκονται και άλλα άτομα, τα οποία είτε υπέγραψαν ως συνοφειλέτες είτε ως εγγυητές είτε στην περίπτωση που πρόκειται για τους κληρονόμους του οφειλέτη όταν επήλθε θάνατός του.

Από την Άννα Κορσάνου
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια

Είναι, λοιπόν, κρίσιμης σημασίας να γνωρίζουν τα πρόσωπα αυτά ποια είναι η θέση τους και ποιες οι συνέπειες της υπαγωγής του πρωτοφειλέτη στο Ν. Κατσέλη για εκείνους.

Αρχικά, σε περίπτωση που επέλθει το γεγονός του θανάτου του πρωτοφειλέτη, και οι κληρονόμοι του δεν προβούν σε αποποίηση κληρονομίας, επέρχονται σε αυτούς τόσο τα θετικά στοιχεία της περιουσίας του όσο και τα χρέη που είχε αναλάβει ο θανών. Εάν δε ο οφειλέτης-θανών είχε ξεκινήσει τη διαδικασία του νόμου Κατσέλη και απεβίωσε πριν το δικαστικό συμβιβασμό ή πριν την απόφαση για ρύθμιση των χρεών του, η διαδικασία διακόπτεται.

Προκειμένου, λοιπόν, να προστατευθούν οι κληρονόμοι από τα χρέη αυτά, θα πρέπει να ξεκινήσουν πάλι στο όνομά τους και για λογαριασμό τους τη διαδικασία, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 1 του ν. 3869/2010. Αν όμως έχει επέλθει σε κάποιο στάδιο εξωδικαστικός ή δικαστικός συμβιβασμός μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών, πριν την αποβίωση του οφειλέτη, τότε δεσμεύονται πιστωτές και κληρονόμοι του αιτούντος.

Σε ό, τι αφορά την κύρια οικία του οφειλέτη και την εξαίρεσή της από την εκποίηση όπως προβλέπεται από το νόμο Κατσέλη, ενδέχεται να μην έχει ολοκληρώσει ο θανών οφειλέτης τις καταβολές που απαιτούνται. Η διαδικασία, ως ανωτέρω αναφέραμε, διακόπτεται και πρέπει να εξετασθεί αν ο κληρονόμος δικαιούται να υπαχθεί στη διαδικασία.

Στην περίπτωση που έχει ολοκληρωθεί η 3ετία καταβολών από τον οφειλέτη, αυτός έχει απαλλαγεί από τα χρέη του και απομένει μόνο η αποπληρωμή των ποσών που αντιστοιχούν στη εξαίρεση της κύριας οικίας του. Σε αυτή την περίπτωση, ο κληρονόμος πρέπει να συνεχίσει τις καταβολές μέχρι την ολοκλήρωση αποπληρωμής του ποσού αξίας του ακινήτου, προκειμένου να το διασώσει από τη ρευστοποίηση.

Σε ό,τι αφορά στα πρόσωπα που υπέγραψαν ως συνοφειλέτες ή εγγυητές σε δάνειο και ο πρωτοφειλέτης έχει ξεκινήσει διαδικασίες ένταξης στο ν. Κατσέλη, θα πρέπει να επιδειχθεί μεγάλη προσοχή, καθώς με την απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη, με τα οποία βαρύνονται και ο εγγυητής και ο συνοφειλέτης, δεν επέρχεται και η δικής τους απαλλαγή.

Αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτές διατηρούν δικαιώματα κατά του εγγυητή και του συνοφειλέτη, ακόμα και μετά τη ρύθμιση των χρεών του οφειλέτη ή ακόμα και μετά την απαλλαγή του, και δύνανται να αξιώσουν από αυτούς καταβολές χρημάτων τόσο κατά τη διάρκεια της ρύθμισης και καταβολής χρημάτων από των οφειλέτη όσο και μετά την ολοκλήρωση των καταβολών και την απαλλαγή του.

Αυτό που θα πρέπει οπωσδήποτε να υπογραμμισθεί είναι η ανάγκη να αναζητήσουν αυτόνομη προστασία ο εγγυητής και ο συνοφειλέτης, καθώς ως προελέχθη, δεν προστατεύονται από την υπαγωγή του πρωτοφειλέτη στο νόμο Κατσέλη και οι τράπεζες μπορούν να στραφούν εναντίον τους. Τέλος, στο βαθμό που ο πιστωτής έχει ικανοποιηθεί κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα από τον οφειλέτη δεν έχει δικαίωμα γι αυτό το ποσό να στραφεί κατά του εγγυητή ή του συνοφειλέτη. Για το υπόλοιπο ανεξόφλητο ποσό, μπορεί να στραφεί εναντίον τους και για το λόγο αυτό θα πρέπει οι τελευταίοι να αναζητήσουν προστασία.

Πηγή: oenet.gr

Με σύνθημα «Αγώνας, Γνώση, Τόλμη, Αντοχή "Να προχωράς κι εσύ, καθώς προβαίνει μπρος η Ιστορία!" (Ναζίμ Χικμέτ)» έχουν ξεκινήσει οι εκδηλώσεις του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» σε όλη την Ελλάδα.

Το Φεστιβάλ θα ολοκληρωθεί στην Αθήνα, στο γνώριμο χώρο του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης», στο Ίλιον, στις 22, 23 και 24 Σεπτέμβρη. 

Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν το Σάββατο 24 Σεπτέμβρη με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο χώρο του Φεστιβάλ.
Στις 20.30 χαιρετισμό θα απευθύνει ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ ενώ στη συνέχεια θα μιλήσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Και τις τρεις μέρες του Φεστιβάλ θα υπάρχει έκθεση αρχειακού υλικού αφιερωμένη στα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Στο χώρο, επίσης, θα λειτουργεί παιδότοπος, Διεθνούπολη με τη συμμετοχή δεκάδων οργανώσεων νεολαίας, χώρος δραστηριοτήτων για τις μικρότερες ηλικίες, χώρος για τους φοιτητές και σπουδαστές, χώρος για τους νέους εργαζόμενους και ανέργους, καθώς και για τους νέους σχολών κατάρτισης με δικό τους πρόγραμμα, χώρος κατά των ναρκωτικών, περίπτερα θεραπευτικών κοινοτήτων και πολλά ακόμα.

Από 16 έως 24 Σεπτέμβρη θα διεξαχθεί και Αθλητικό Camp, που θα περιλαμβάνει τουρνουά μπάσκετ 3on3, συζητήσεις, σεμινάρια, τουρνουά σκακιού και πινγκ πονγκ, καθώς και λαϊκό αγώνα δρόμου.

Το πρόγραμμα που θα έχουν οι σκηνές του Φεστιβάλ (Κεντρική, Λαϊκή Σκηνή, Μαθητικό Στέκι, Στέκι Πολιτισμού και Παιδότοπος) έχει ως εξής: 

Πέμπτη 22 Σεπτέμβρη

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.15: Συναυλία με τον Βασίλη Λέκκα

22.15: Αφιέρωμα - Παρουσίαση του CD με ανέκδοτα τραγούδια του ΔΣΕ από την Ορχήστρα της ΚΝΕ, διεύθυνση ορχήστρας: Μανώλης Ανδρουλιδάκης

23.15: Συναυλία με τους Θάνο Μικρούτσικο και Μίλτο Πασχαλίδη

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

20.15: «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου, μουσικοθεατρική παράσταση από το συγκρότημα της Τομεακής Οργάνωσης Δυτικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

21.30: Ποντιακό γλέντι με τους Ηλία Υφαντίδη (λύρα) και Θεοδόση Ευφραιμίδη (νταούλι). Συμμετέχει το χορευτικό του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Ποντίων Αθηνών και της Ένωσης Ποντίων Περιστερίου

23.15: Λαϊκό γλέντι με τον Βαγγέλη Κορακάκη

• ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

20.00: Συναυλία με μαθητικά συγκροτήματα

20.45: «Άκου τι είπαν» - Παιχνίδι για μαθητές

21.30: Συναυλία hip hop με τους Rebellion Connexion + Frank

22.15: Συναυλία με το συγκρότημα «Υπεραστικοί»

22.45: Συναυλία με τους «String Demons»

23.15: Συναυλία με τους «Sober on Tuxedos»

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

(Και τις τρεις μέρες θα φιλοξενείται έκθεση ζωγραφικής με έργα μαχητών του ΔΣΕ)

19.00: Αφιέρωμα στον Τάσο Λειβαδίτη από την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ)

20.00: «Θεσσαλονίκη 9-11 του Μάη 1936», δραματοποιημένη αφήγηση βασισμένη στο λογοτεχνικό ρεπορτάζ του Θέμου Κορνάρου. Συμμετέχουν νέοι ηθοποιοί, μουσικοί και χορευτές

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.00: Ζωγραφική - Ελεύθερη, ομαδική δημιουργία «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»

19.30: «Ειρήνη», διαδραστικό παραμύθι από ομάδα παιδαγωγών της ΚΝΕ

20.15: Μουσικές δραστηριότητες

20.45: Παράσταση Καραγκιόζη από τον Θανάση Λιούνη

Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.00: Συναυλία με τους Μανώλη Φάμελλο, Στάθη Δρογώση, Οδυσσέα Τσάκαλο και Βαγγέλη Μαρκαντώνη

22.00: «Γράμματα από τη Γερμανία» και άλλα τραγούδια για τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Ενορχήστρωση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Τραγουδούν: Αφροδίτη Μάνου, Γιώργος Μεράτζας, Σοφία Παπάζογλου

23.30: Λαϊκό γλέντι με την Γλυκερία

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.30: Συναυλία με τους Μανώλη Μητσιά, Σταύρο Σιόλα, Γεωργία Νταγάκη

23.15: Ικαριώτικο γλέντι με τον Νίκο Φάκαρο

• ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ

19.00: Συναυλία με μαθητικό συγκρότημα

19.30: «Άκου τι είπαν» - Παιχνίδι για μαθητές

20.00: Μουσικοθεατρικό αφιέρωμα από μαθητές

21.00: Συζήτηση: «Τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα;».

22.00: Συναυλία με τους «Altera Vita»

22.45: Συναυλία με τους «George Zervos and the Band»

23.30: Συναυλία με τους «Imam Baildi»

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

19.00: «ΑΡ.Δ. 1621», παράσταση της Θεατρικής Ομάδας της ΚΝΕ εμπνευσμένη από το Θέατρο του ΔΣΕ

20.00: Εκδήλωση - συζήτηση «Λογοτεχνία για τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας από τους μαχητές του»

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.00: Εργαστήρι πειραμάτων φυσικής και χημείας

19.30: «Γινόμαστε μικροί εξερευνητές», διαδραστικό παιχνίδι γνώσεων από ομάδα παιδαγωγών της ΚΝΕ

20.15: Παράσταση μαγείας με τον ταχυδακτυλουργό Tristan.

21.00: Κουκλοθέατρο «O Toμ Τιριτόμ και η πολιτεία που ήταν χωρισμένη στα δύο» του Χρήστου Μπουλώτη, διαδραστική παράσταση από την Αριστέα Κοντραφούρη.

Σάββατο 24 Σεπτέμβρη

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.30: Συναυλία αφιέρωμα στον Γιάννη Μαρκόπουλο. Διεύθυνση: Γιάννης Μαρκόπουλος.

Τραγουδούν: Λάκης Χαλκιάς, Δήμος Αναστασιάδης, Δάφνη Ζουρνατζή, Γιώργος Νικηφόρου - Ζερβάκης και η υψίφωνος Έλενα Κελεσίδη. Συμμετέχει η ορχήστρα «Παλίντονος Αρμονία» και το πειραϊκό φωνητικό σύνολο «Libro Coro» σε διδασκαλία της Ανθής Γουρουντή.

23.30: Μεγάλη συναυλία

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.30: Ηπειρώτικο γλέντι με τους Πετρολούκα Χαλκιά και Αντώνη Κυρίτση

23.30: Λαϊκό γλέντι με τον Γιώργο Μαργαρίτη

• ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

18.45: Βράβευση νικητριών ομάδων του 3ου Πανελλαδικού μαθητικού διαγωνισμού συλλογικής ερευνητικής εργασίας της ΚΝΕ και του «Οδηγητή»

21.30: Συναυλία με μαθητικό συγκρότημα

22.00: Συναυλία με την μπάντα του ΚΕΘΕΑ «ΣΤΡΟΦΗ»

22.45: Stand up comedy με τον Χριστόφορο Ζαραλίκο

23.30: Συναυλία με τους «Onirama»

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

19.00: Παράσταση από το Χορευτικό Τμήμα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.00: Εργαστήρι κατασκευών

19.30: «Ελευθερώστε τον Ντάινο!», ομαδικό παιχνίδι από ομάδα παιδαγωγών της ΚΝΕ

21.30: «Πολύχρωμο παραμύθι», Θέατρο Κούκλας της Ιρίνα Μπόικο «PEOPLE & PUPPETS' SVIT».

Την συνέχιση των κινητοποιήσεων τους με 48ωρη απεργία από σήμερα Δευτέρα 1η Αυγούστου αποφάσισαν οι εργαζόμενοι της «ΤΟΞΟΤΗΣ ΑΕ» που απασχολούνται στα έργα του ΔΕΔΔΗΕ στην Περιφέρεια Αττικής και στο Νομό Κορίνθου διεκδικώντας την καταβολή των δεδουλευμένων που τους οφείλει η εργοδοσία και που κυμαίνονται από 4 έως 7 μήνες.

Στο πλαίσιο της 48ωρη απεργίας τους την Δευτέρα 1η Αυγούστου στις 7 το πρωί θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στο εργοτάξιο της «ΤΟΞΟΤΗΣ ΑΕ» στον Βοτανικό και γενική συνέλευση προκειμένου να καθορίσουν την περαιτέρω στάση τους.

Η απόφαση για συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων μέχρι και την Τρίτη 2 Αυγούστου ελήφθη κατά την διάρκεια γενικής συνέλευσης των εργαζομένων με το Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας το πρωί της Παρασκευής 29 Ιούλη στο χώρο του εργοταξίου και αφού δεν σημειώθηκε καμία εξέλιξη από την πλευρά της εργοδοσίας για το αίτημα καταβολής των δεδουλευμένων.

Σημειώνεται ότι την Πέμπτη 28 Ιούλη στην διάρκεια γενικής συνέλευσης που έγινε οι εργαζόμενοι της «ΤΟΞΟΤΗΣ ΑΕ» είχαν αποφασίσει 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις μέχρι και την Κυριακή 31 Ιούλη, ωστόσο προχωρούν σε επέκταση των κινητοποιήσεων με νέα 48ωρη απεργία από την Δευτέρα 1η Αυγούστου.





πηγή 902.gr

Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ *  
αναδημοσίευση από 


Κατ’ αντιστοιχία της έκφρασης «κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους», νοείται και το «κάποιοι είναι πιο ένοχοι από τους άλλους»… Το σίριαλ «Ρώσοι αθλητές εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων της Βραζιλίας» επιβεβαιώνει την ιδιότητα του ντόπινγκ και των σχετικών με αυτό επιβαλλόμενων κυρώσεων ως «μπαλαντέρ», σε «χοντρές» παρτίδες.Επιχειρηματικές, πολιτικές ή αμφότερα.  

Εξηγούμαστε: Προφανώς και στον ρωσικό αθλητισμό γίνεται το… «έλα να δεις» με τα αναβολικά. Όπως παντού… Εδώ και δεκαετίες είναι «κοινό μυστικό» πως οι θρίαμβοι σε κορυφαίο επίπεδο προϋποθέτουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις «έξτρα ενισχύσεις» στην αντοχή ή την εκρηκτικότητα των αθλητών. Σε ορισμένα αγωνίσματα, μάλιστα, η «έξτρα ενίσχυση» αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ …  

Ακριβώς για αυτόν το λόγο, στερείται σοβαρότητας η ιδέα ότι μια, δυο, ή τρείς χώρες (σήμερα η Ρωσία, ένεκα προφανούς πολιτικής σκοπιμότητας) είναι «μαύρα πρόβατα» σε ένα παγκόσμιο «μαντρί»βιομηχανίας αθλητικού θεάματος, που κατά τα κατακλύζεται από… άσπρα ολίγον γκριζωπά «ζωντανά».  

Η υποτιθέμενη ειδοποιός διαφορά είναι πως τα ρωσικά ντοπαρίσματα συντελούνται με κρατική ενθάρρυνση και συγκάλυψη, εν αντιθέσει προς τα… ειωθότα στην Δ. Ευρώπη ή τις ΗΠΑ. Όπου, τι αλήθεια; Όπου οι επί μέρους… «ιδιωτικές» ζαβολιές, τα «παραστρατήματα» αθλητών, προπονητών και χορηγών πιάνουν τόσο συχνά στον ύπνο τις καλοκάγαθες αρχές; Ας γελάσουμε…  

Σε όλη την υφήλιο, καμία κρατική – εποπτική αρχή δεν ήταν τόσο ηλίθια, ώστε να μην αντιλαμβάνεται πχ γιατί οι μπασκετμπολίστες του ΝΒΑ που συμμετείχαν σε ολυμπιακά τουρνουά ουδέποτε υποβάλλονταν στους αντίστοιχους ελέγχους (κι ας ελέγχονταν στις ΗΠΑ). Ούτε φυσικά χρειαζόταν κανείς Ηρακλής Πουαρό για να αντιληφθεί τι συνέβαινε λχ με την άρση βαρών στην Ελλάδα, επί σειρά ετών. Εδώ κοτζάμ Εθνική Ομάδα άρσης βαρών – για την ελληνική μιλάμε πάντα - αποφασίστηκε τηντελευταία στιγμή να απόσχει από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1997, αλλά αυτό το «τι κάνει νιάου – νιάου στα κεραμίδια» περιβλήθηκε από μακαριότητα…  

Καμία κρατική – εποπτική αρχή δεν ήταν τόσο αφελής, ώστε να μην ερμηνεύει σωστά το… μαζικό φαινόμενο αθλητών διαφόρων χωρών, οι οποίοι εμφανίζονταν «από το πουθενά», έκαναν μία συγκλονιστική επίδοση σε κάποια μεγάλη διοργάνωση, κατόπιν «εξαφανίζονταν» για μεγάλα χρονικά διαστήματα, για να επιστρέψουν θριαμβευτικά σαν… τον Ρίνγκο σε ένα μίτινγκ που υποσχόταν πολλά λεφτά στους νικητές.  

Οι ίδιοι οι κύκλοι της «εμφάνισης – εξαφάνισης» αντανακλούσαν και αντανακλούν απαντήσεις στο… κλασσικό ερώτημα: «Βγαίνουν ή δεν βγαίνουν οι ημερομηνίες;…». Αυτή ακριβώς η επιλεκτικότητα των χρηστών αναβολικών ακυρώνει το «επιχείρημα» που… ευπρεπίζει τη βιομηχανία απάτης: «Εάν σχεδόν όλοι ντοπάρονται, τότε πάλι οι ικανότεροι επικρατούν, απλώς οι επιδόσεις τους είναι καλύτερες. Αν ρισκάρουν την υγεία ή και τη ζωή τους, κακό του κεφαλιού τους…». Μα, πρώτον, δεν καταναλώνουν όλοι τις ίδιες ακριβώς ουσίες και, δεύτερον, δεν «χτυπούν» όλοι κορυφαίες θέσεις στις ίδιες διοργανώσεις. Άρα καμία «ισότητα συνθηκών» δεν νοείται…  

«Μα τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτονται και αποκαθηλώνονται πολλοί και πολλές», θα παρατηρήσει κανείς. Σωστά. Αποκαθηλώνονται μάλιστα και «ιερά τέρατα», όπως η Μάριον Τζόουνς και ο Τιμ Μοντγκόμερι στις ΗΠΑ (αμφότεροι διάσημοι σπρίντερ). Απαραίτητο. Διότι διαφορετικά, με τόση μπόχα που αναδύεται επί δεκαετίες, η επιχείρηση «ελεγχόμενου εξαγνισμού» δεν θα μπορούσε νααποκαταστήσει, ούτε καν προσωρινά, κάτι από την «αξιοπιστία» της βιομηχανίας – εν μέρει… χημικής- του αθλητικού θεάματος.  

Αφήστε που συχνότατα οι ενασχολήσεις κρατικών αρχών με το ντόπινγκ γίνονται κατόπιν πιέσεων εκ μέρους «εξωθεσμικών ισχυρών παραγόντων» (όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα), που νιώθουν «ριγμένοι». Το κατανόησαν αυτό όσοι παρακολούθησαν – προ δεκαετίας- την υπόθεση της αμαρτωλής αμερικανικής εταιρείας BALCO, του «παρασκευαστή» Βίκτορ Κόντε που τροφοδοτούσε «κόσμο και κοσμάκη» και στην Ελλάδα (όπως και ο Πάτρικ Άρνολντ, παρασκευαστής του συνθετικού αναβολικού THG).  

Τα «κατορθώματα» της BALCO πιθανότατα δεν θα έβγαιναν στη φόρα, ούτε θα σύρονταν «στη σέντρα» διάσημοι πελάτες της (Μάριον Τζόουνς, Τιμ Μοντγκόμερι, Κέλι Γουάιτ), εάν δεν είχαν μεριμνήσει… ομοειδή κυκλώματα που είχαν ζημιωθεί από τον «επεκτατισμό» της εταιρείας του Βίκτορ Κόντε.

«Έστω κι έτσι οι αποκαλύψεις είναι ευπρόσδεκτες», θα παρατηρήσει κάποιος. Σωστά. Αρκεί να γίνεται αντιληπτό ότι, αναλογικά, το αθέατο κι ανενόχλητο τμήμα της αθλητικής «βιοχημείας» παραμένει απείρως μεγαλύτερο, εκείνου που αποκαλύπτεται. Όπως οι προεξέχουσες κορυφές των παγόβουνων είναι ανάλογες του μεγέθους των κρυμμένων στη θάλασσα τμημάτων, έτσι και τα μεγαλύτερα αθλητικά στερεώματα καταβάλουν μεγαλύτερο «φόρο» στην εκάστοτε επιχείρηση ελεγχόμενου «εξαγνισμού». Με την έμφαση στο «ελεγχόμενου», ώστε να μην ναρκοθετεί ολάκερη η βιομηχανία…  

Αλλά, είπαμε: Μερικοί είναι πιο ένοχοι από τους άλλους… Επιβεβαιωμένο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 (Σεούλ), που κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η αφετηρία τηςαπομυθοποίησης των «υπερ- ανθρώπων». Ήταν τότε που αφαιρέθηκε το χρυσό μετάλλιο της κούρσας των 100 μ. από τον ντοπαρισμένο Καναδό Μπεν Τζόνσον και δόθηκε στον Αμερικανό Καρλ Λιούις. Ήταν τότε που «πιάστηκαν στα πράσα» και ακυρώθηκαν Βούλγαροι και Ούγγροιαρσιβαρίστες, αθλητές του μοντέρνου πεντάθλου, παλαιστές, κλπ. Ήταν ,όμως, τότε που δεν αφαιρέθηκε το ασημένιο μετάλλιο από τον Λ. Κρίστι, μολονότι ο Βρετανός σπρίντερ βρέθηκε ντοπαρισμένος: Είπε πως είχε φάει ρίζα κινέζικου φυτού και… καθάρισε.  

Κι ήταν, φυσικά, τότε που όλοι ήξεραν τι συνέβαινε με την Αμερικανίδα Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ, τη σπρίντερ που κατέκτησε 3 χρυσά μετάλλια και ένα αργυρό. Τη δακτυλοδεικτούμενη αθλήτρια που, σύμφωνα με μία έκφραση της εποχής «μεταβλήθηκε σε χρόνο ρεκόρ από πανέμορφη κοπέλα σε θηλυκό γορίλα», προτού βελτιώσει τις επιδόσεις της σε βαθμό αδιανόητο. Έπειτα από τους Αγώνες της Σεούλ, σε ηλικία 29 μόλις ετών, σταμάτησε τον αθλητισμό. Το κακό όμως, για τον οργανισμό της, φαίνεται πως είχε ήδη γίνει. Πέθανε στα 39 της χρόνια.  

Επιστροφή στις ημέρες μας: Στο «πολιτικό πεδίο», η τρέχουσα υπόθεση με το ρωσικό ντόπινγκ διαθέτει τους «σκληρούς», δηλαδή τη WΑDA που ήθελε καθολικό αποκλεισμό και τους «μετριοπαθέστερους», δηλαδή τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Ανέκαθεν η ΔΟΕ λάμβανε υπόψη πολλές παραμέτρους και – επίσης ανέκαθεν- έβρισκε τρόπους να εξυπηρετεί τα «θέλω» των χωρών του ανεπτυγμένου καπιταλισμού.  

Οι ίδιες οι αναθέσεις των Αγώνων σφραγιζόταν από αυτά τα «θέλω». Παράδειγμα: Όταν οι ελίτ στη Δύση έκριναν πως έπρεπε να εμπεδωθούν οι μεταπολεμικές συμμαχίες και να δοθεί οριστική «άφεση αμαρτιών» στους παλιούς εχθρούς, οι χώρες που απάρτιζαν τον «Άξονα» στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο «πήραν» Ολυμπιακούς σχεδόν διαδοχικά. Ιταλία το 1960, Ιαπωνία το 1964, Δυτική Γερμανία το 1972. Μεσολάβησε, το 1968, η Ολυμπιάδα στο Μεξικό, η φιλο- αμερικάνικη κυβέρνηση του οποίου βρήκε φυσικά την πλήρη κατανόηση «της διεθνούς κοινότητας» (πολιτικής και αθλητικής) όταν, λίγο πριν από την έναρξη των Αγώνων, έπνιξε στο αίμα τις φοιτητικές κινητοποιήσεις στη χώρα.  

Εάν μάλιστα στρέψουμε τη μηχανή του χρόνου σε παλιότερες εποχές, θα διαπιστώσουμε ότι η αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων δεν οφείλεται τόσο στον «αγνό ρομαντισμό» του βαρόνου Ντε Κουμπερντέν, όσο στη διάθεσή του, έπειτα και από την ήττα στον γαλλο- γερμανικό πόλεμο του 1870-71, να διαμορφώσει έναν τομέα - τον αθλητικό- που θα είχε γαλλική πρωτοκαθεδρία. Ως αντίβαρο στη γερμανική οικονομική και στρατιωτική υπεροχή. Έχασαν οι Γάλλοι την Αλσατία, και ο Κουμπερντέν θυμήθηκε την… αρχαία Ολυμπία. Κάπως έτσι άρχισαν όλα. Κι ήταν εξ αρχής για γέλια η θεωρία περί «ολυμπιακού κινήματος αμόλυντου από πολιτικές σκοπιμότητες»…      



*πηγή από το "Πριν", της Κυριακής 31 Ιουλίου 2016

Ο μειοδοτικός διαγωνισμός για την ανακήρυξη εταιρείας που θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της ηλεκτρονικής δημοπρασίας για την κατακύρωση των τηλεοπτικών αδειών ματαιώθηκε και κηρύχτηκε άγονος. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της μιντιακής ασυδοσίας  – ισχυρίζεται ότι η εν λόγω εξέλιξη δεν προσθέτει όπλα στην παλιά διαπλοκή (την οποία φιλοδοξεί να συμπληρώσει με την νέα διαπλοκή στον χώρο των ΜΜΕ) και διαβεβαιώνει πως μέχρι το τέλος Αυγούστου όλα θα είναι κομπλέ…

   Η δίκη για την Ζήμενς αναβλήθηκε επ’ αόριστον καθότι άργησε λίγο η μετάφραση του κατηγορητηρίου. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της διαφθοράς – διαβεβαιώνει ότι αυτή τη φορά θα προκάνει με την μετάφραση, δεν θα υπάρξουν οι (προ των πυλών) παραγραφές, κι όλα θα είναι κομπλέ…

    Η διάταξη για την δυνατότητα των πολιτικών προσώπων να διαθέτουν οφ σορ εταιρείες αφού ψηφίστηκε, δυο μέρες αργότερα  αντικαταστάθηκε με νέα διάταξη. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της ρεμούλας – διαβεβαιώνει ότι τα νομικά αποτελέσματα, που όπως το γνωρίζουν και οι πρωτοετείς της Νομικής προκάλεσε η πρώτη της διάταξη, δεν δημιουργούν δεδικασμένο κι ότι όλα είναι κομπλέ…

    Τώρα μάθαμε ότι αναβλήθηκε επ’ αόριστον και η δίκη του επικεφαλής του ΔΟΛ, Σταύρου Ψυχάρη, για την υπόθεση των ανακριβών δηλώσεων «πόθεν έσχες» των ετών 2010-2014 διότι στο εναντίον του κλητήριο θέσπισμα κάποιοι ξέχασαν να αναφέρουν αν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται τελέστηκαν από αμέλεια ή από δόλο. Ωστόσο φανταζόμαστε ότι για την κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της κοροϊδίας του λαού – δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας διότι κάποια στιγμή Εισαγγελείς και λοιποί αρμόδιοι θα προσδιορίσουν με ακρίβεια την υπόσταση των πράξεων που αποδίδονται στον κατηγορούμενο, κάποια επίσης στιγμή η υπόθεση θα ξαναπάει στο ακροατήριο και όλα (θα) είναι κομπλέ…

    Είναι φανερό ότι ο πόλεμος κατά της σαπίλας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.    Εντούτοις, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω αλλά – και κυρίως – δεδομένης της κατάληξης που είχαν οι προηγούμενοι κυβερνητικοί πόλεμοι (πχ αυτοί κατά των Μνημονίων, του ΕΝΦΙΑ, του ψέματος, της πολιτικής απάτης κοκ) εν αναμονή της λήξης του, ας θυμηθούμε εκείνη την σπαρακτική ικεσία: Όχι άλλο κάρβουνο!